بی اختیاری ادرار، یا همان از دست دادن کنترل مثانه، همواره یک مشکل شایع بوده که شدت آن می تواند با توجه به شرایط از نشت مقدار کمی ادرار در هنگام عطسه یا سرفه تا هنگامی که به موقع به توالت نرفته اید، متفاوت باشد.
این مشکل با افزایش سن افزایش می یابد اما باید بدانید که این پروسه، معمولا، جزئی از روند پیری نبوده و قابل کنترل است. اگر بی اختیاری ادرار بر فعالیت های روزانه شما تأثیر می گذارد، قبل از شدت گرفتن این مشکل به بهترین متخصص زنان مراجعه کنید. معمولا با ایجاد تغییرات ساده در سبک زندگی، رژیم غذایی و مراقبت های پزشکی می توان این علائم را درمان کرد. در ادامه به علل و علائم بی اختیاری ادرار می پردازیم. با ما در ادامه همراه باشید…
فهرست محتوا
علل بی اختیاری ادرار
این مشکل می تواند به علت عادات روزمره، بیماری های زمینه ای یا مشکلات جسمی باشد. معاینه دقیق پزشک متخصص می تواند علل مختلف بی اختیاری ادرار را مشخص کند.
علل بی اختیاری ادرار موقت
برخی از نوشیدنی ها، مواد غذایی و داروها ممکن است به شکل دیورتیک عمل کنند؛ به این شکل که، مثانه را تحریک کرده و حجم ادرار را افزایش می دهند. این مواد عبارتند از:
- الکل
- کافئین
- نوشیدنی های گازدار و آب گازدار
- شیرین کننده های مصنوعی
- شکلات
- فلفل تند
- غذاهای سرشار از ادویه، شکر یا اسید، به ویژه مرکبات
- داروهای قلب و فشار خون، آرام بخش ها و شل کننده های عضلانی
- دوز زیاد ویتامین C
بی اختیاری ادراری که به دلیل یک بیماری بوجود می آید، می تواند به راحتی درمان شود؛ برای مثال:
- عفونت مجاری ادراری: عفونت ها می توانند مثانه را تحریک کرده و باعث ایجاد حس شدید به ادرار و در برخی مواقع بی اختیاری ادرار شوند.
- یبوست: از آنجایی که رکتوم در نزدیکی مثانه قرار داشته و بسیاری از اعصاب مشترک هستند، مدفوع سفت و فشرده در راست روده میتواند باعث بیش از حد فعال شدن این اعصاب شده و تکرر ادرار را ایجاد کنند.
علل بی اختیاری ادرار مداوم
بی اختیاری ادرار همچنین می تواند یک مشکل پایدار و دائمی ناشی از بیماری های زمینه ای باشد، از جمله:
- بارداری: تغییرات هورمونی و افزایش وزن جنین می تواند منجر به بی اختیاری استرسی شود.
- زایمان: زایمان واژینال ممکن است باعث تضعیف شدن ماهیچه های مورد نیاز برای کنترل مثانه شده و به اعصاب مثانه و بافت حمایتی آسیب برساند و نهایتا منجر به افتادگی (پرولاپسی) کف لگن شود. با افتادگی مثانه، رحم، رکتوم یا روده کوچک نیز به پایین رانده شده و باعث فشار بیشتر به واژن شوند. چنین برآمدگی هایی ممکن است با بی اختیاری همراه باشد.
- افزایش سن: پیری ماهیچه مثانه باعث کاهش ظرفیت مثانه برای ذخیره ادرار می شود. همچنین با افزایش سن، انقباضات غیرارادی مثانه بیشتر می شود.
- یائسگی: بعد از یائسگی، زنان استروژن کمتری تولید می کنند. این هورمون به حفظ سلامت پوشش مثانه و مجرای ادراری کمک می کند. زوال این بافت ها می تواند باعث تشدید بی اختیاری شود.
- افزایش حجم پروستات: این مشکل به خصوص در مردان مسن، بی اختیاری ادرار ایجاد می کند. این بیماری تحت عنوان هیپرپلازی خوش خیم پروستات نیز شناخته می شود.
- سرطان پروستات: در مردان،سرطان پروستات می تواند با بی اختیاری استرسی یا بی اختیاری فوریتی مرتبط باشد.
- اختلالات عصبی: بیماری های مثل مولتیپل اسکلروزیس(MS)، پارکینسون، سکته مغزی، تومور مغزی یا آسیب نخاعی می تواند با سیگنال های عصبی درگیر در کنترل مثانه ایجاد تداخل کرده و باعث بی اختیاری ادرار شود.
علائم بی اختیاری ادرار
بسیاری از افراد، تنها گاهی نشت های جزئی ادرار را تجربه میکنند در حالی که برخی دیگر ممکن است ریزش مقدار کم تا متوسط ادرار را به کرات دفع کنند. در صورتی که این علائم برای شما ایجاد شد، برای بررسی و درمان حتما به متخصص زنان مراجعه کنید.
انواع بی اختیاری ادرار
بی اختیاری انواع مختلفی داشته و برخی از انواع آن عبارتند از:
- بی اختیاری استرسی:
نشت ادرار با اعمال فشار بر مثانه حین سرفه کردن، عطسه کردن، خندیدن، ورزش کردن یا بلند کردن اجسام سنگین.
- بی اختیاری فوریتی:
در این نوع بی اختیاری، فرد ضرورت ناگهانی و شدید برای دفع ادرار حس کرده که با از دست دادن دفع ارادی همراه است و حتی ممکن است نیاز به دفع مکرر ادرار در طول شب وجود داشته باشد.
این بی اختیاری معمولا به دلیل یک بیماری جزئی مانند عفونت یا مشکلی شدیدتر مانند اختلال عصبی یا دیابت ایجاد می شود.
- بی اختیاری سرریز شده:
در این نوع بی اختیاری، فرد دچار ادرار مکرر یا مداوم به دلیل تخلیه نشدن کامل مثانه می شود.
- بی اختیاری رفلکسی:
فرد ممکن است به دلیل یک نقص جسمی یا ذهنی به موقع به توالت نرسیده و کنترل ادرار را از دست دهد.
باز ماندن از رسیدن به موقع به توالت به دلیل یک نقص جسمی یا ذهنی میتواند در افراد مبتلا به آرتریت شدید دیده شود. زیرا این افراد ممکن است در باز کردن سریع دکمه های شلوار مشکل داشته باشند.
- بی اختیاری ترکیبی:
فرد ممکن است تجربه ی بیش از یک نوع بی اختیاری ادرار را داشته باشد که اغلب ترکیبی از بی اختیاری استرسی و بی اختیاری فوریتی می باشد.
درمان بی اختیاری ادرار
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
بسیاری از افراد در صحبت کردن با پزشک خود درباره به بی اختیاری، احساس ناراحتی می کند اما اگر بی اختیاری مکرر شود یا بر کیفیت زندگی تاثیر بگذارد، باید حتما با پزشک معالج صحبت و از توصیه های او استفاده کرد؛ زیرا عدم پیگیری مشکل، عواقب بدتری در پی خواهد داشت. این عواقب میتوانند شامل وارد زیر باشند:
- محدود کردن تعاملات اجتماعی
- تاثیر منفی بر کیفیت زندگی
- افزایش احتمال آسیب در اثر افتادن در افراد مسن
- جدی تر نشان دادن بیماری های زمینه ای
پس بهتر است که به جهت اجتناب از مشکلات بالا، به محض بروز هرگونه علائمی از بی اختیاری ادرار، به پزشک متخصص مراجعه کرده و روند درمانی مناسبی را پیش بگیرید.
0 دیدگاه